Metoda Sl została opracowana przez J. Ayres głównie dla dzieci z mikrouszkodzeniami (m.u.m) ośrodkowego układu nerwowego.

U dzieci tych dochodzi do zaburzeń przebiegu procesu integracji sensomotorycznej powodujących różnorodne zaburzenia zachowań w szkole, w domu oraz w środowisku rówieśniczym. Omawiane dzieci mają problemy z czytaniem, pisaniem, arytmetyką, ortografią.

Podstawowym przestaniem metody jest fakt, iż w przypadku m.u.m. nieprawidłowo funkcjonują podstawowe układy zmysłów, tzn.: układ westybularny (przedsionkowy), proprioceptywny (kinestetyczny) i dotykowy.

Dzieci z dezintegracją sensomotoryczną prezentują różnorodne objawy, a do najczęściej spotykanych należą:

• zaburzona kontrola poszczególnych części ciała 
• zaburzone poczucie ciała  
  (ze względu na brak odpowiednich doświadczeń sensomotorycznych)
• nadwrażliwość lub słaba wrażliwość na różne istotne dla funkcjonowania bodźce,

Nie mogąc prawidłowo posługiwać się swoim ciałem, dzieci nie koncentrują odpowiednio uwagi, nie potrafią sterować swoimi kończynami podczas pisania, mają zaburzenia mowy, zaburzenia kontaktów z rówieśnikami.

Zwykle dzieci z wymienionymi zaburzeniami zachowania kierowane są do psychologa, logopedy i pedagoga. Jest to bardzo słuszne, lecz wielu spośród nich można pomóc stosując odpowiednie ćwiczenia stymulujące podstawowe układy zmysłów. Ćwiczenia te może prowadzić odpowiednio przeszkolony fizjoterapeuta. Metoda Sl może być stosowana nie tylko u dzieci z łagodnymi objawami neurologicznymi, ale także – po odpowiedniej modyfikacji – u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, upośledzeniem umysłowym czy zespołem Downa.